Een Coole kikker uit Costa Rica

Wat je allemaal mee kunt maken in de grote diversiteit die de natuur te bieden heeft!!!!

Een aantal jaren geleden ben ik voor een onderzoeksproject in het nationaal park “Corcovado” in Costa Rica geweest. Dit is een schiereiland gelegen aan de Atlantische Oceaan. Op het moment van vertrek studeerde ik in Zweden en had toen nog geen paspoort. Ik ging er vanuit dat we dit niet nodig hadden want ik verwachtte dat we met een privévliegtuig zouden gaan en direct in het oerwoud zouden landen. Wat was mijn wereld toen nog simpel. Al snel bleek dat we toch met een gewoon vliegtuig zouden gaan en dat ik dus eerst op en neer moest naar Nederland om een paspoort te kopen.
Na een veilige reis van 3 dagen kwamen we bij het onderzoeksstation in de jungle aan. Omdat in Costa Rica veel huizen van hout gebouwd zijn en ze overlast ondervinden van termieten die hun huizen opeten hebben we gekeken of wij hierbij konden helpen. We onderzochten toen welke boomsoorten de termieten niet eten zodat ze die kunnen gebruiken voor het bouwen van de huizen. We verzamelden termieten nesten en stopten deze in grote potten die op bijgevoede foto’s te zien zijn. In de potten stopten we dan ook houtblokjes van verschillend soorten om te kijken van welke de termieten wel of niet aten.
Op een dag stopte een Spaanse collega haar hand in de pot om een houtblok te vervangen en riep plots: ‘escorpión, escorpión’ gevolgd door: ‘dat betekent schorpioen’. Die vertaling hadden we zelf op zich ook al wel gemaakt. De locale begeleider vertelde doodleuk dat wanneer de schorpioen haar gestoken zou hebben ze aan de onderste helft van het lichaam verlamd zou zijn.
Dit is dus niet te vergelijken met een wandeling in een Hollands dennenbos.

Omdat onze gids zichzelf wilde bewijzen en ons de mooiste dingen wilde laten zien zijn we een keer ’s nachts door het oerwoud gaan rennen. Er waren veel slangen actief, evenals krokodillen. We stapten in een kano die langs de kant van een rivier lag en vaarden een stukje stroomopwaarts. Ik was uitgekozen om de gids te helpen peddelen zodat we sneller vooruit zouden komen. Vlak voordat we te water gingen deelde hij nog even mee dat wanneer ik een vin zag ik dan mijn arm binnenboord moest trekken omdat de haai die aan de vin zat anders mijn arm eraf zou bijten. Dat was niet heel goed voor mijn gemoedstoestand en bevorderde het peddelen ook niet echt. Na een tijdje gevaren te hebben meerden we aan bij een open plek. De gids keek een beetje om zich heen en trok toen een alligator uit het water. Hij had bedacht dat dit leuk voor ons was om mee op de foto te gaan. Het was nog een jonkie maar had al sterke kaken die we goed op elkaar moesten drukken wilden we niet als krokodillenvoer eindigen. Na het maken van een aantal kiekjes gooiden we het beest weer in het water en vervolgden we de boswandeling. Als klapper op de vuurpijl vonden we een kikker schuilend onder een paar struiken. Nu lijkt dit niet bijzonder maar het was een heel speciale kikkersoort. Niet zo een die verandert in een prins wanneer je hem kust (alhoewel we dit niet uitgeprobeerd hebben) maar dit dier bezit een speciaal verdedigingsmechanisme. Wanneer het zich bedreigd voelt door een roofdier, bijvoorbeeld een vogel, dan begint hij een fel geluid te maken dat tot ver in het woud te horen is. Dan begrijpt een nog groter roofdier dat er in de buurt van het geluid een vogel of iets soortgelijks is, dat kan dienen als eiwitrijke maaltijd. In ons geval was dit grote roofdier een jachtluipaard. Het jachtluipaard naderde ons tot een meter of 20 en toen hij zag dat onze gids zijn machete bij had verdween hij weer in het oerwoud. Dat een kikker zich op zo’n manier weet te verdedigen is echt heel bijzonder. Ik sta keer op keer weer versteld van de natuur.

Een reis naar de jungle is echt een ongelooflijke ervaring. Zeker een aanrader voor ieder die de mogelijkheid heeft!